Пра нацыянальную эканоміку

"Галоўная мэта развіцця нацыянальнай эканомікі — новая лепшая якасць жыцця беларускіх грамадзян".

"Эканоміка - гэта аснова ўсяго. А яна будзе тады, калі мы будзем працаваць. У нас усё ёсць для таго, каб працаваць. Толькі няма дысцыпліны і адказнасці. У некаторых, не ва ўсіх".

"Як у нас тут разглагольствуюць навокал: каранцін, каменданцкая гадзіна і іншае... Слухайце, гэта прасцей за ўсё, гэта мы зробім на працягу сутак. Але есці што будзем?"

"Эканоміка - перш за ўсё. Потым усе пытанні: курс, інфляцыя, усё астатняе. Гэта важна - і курс нацыянальнай валюты, суадносіны курса да іншых валют, інфляцыя, якая выліваецца ў рост цэн, або ж дэфляцыя, не дай бог. Але галоўнае - гэта эканоміка. Калі рухне эканоміка, нікому ніякі курс не патрэбны будзе, і інфляцыя, і дэфляцыя, і гэтак далей".

"Каб войнаў не было на тэрыторыі Беларусі, трэба ўмацоўваць сваю эканоміку".

"Санкцыі - гэта інквізіцыя нашага часу, непрыкрытае парушэнне норм міжнароднага права".

"Не трэба брацца за санкцыйныя тапары і вілы. Тым больш яны могуць мець адваротны эфект".

"Мы бачым, што прымітыўная штампоўка калектыўным Захадам бяздумных пакетных эканамічных санкцый супраць Беларусі і Расіі пачынае заціхаць. Усё, што можна было забараніць і абмежаваць, няхай нават і сабе на шкоду, нашы контрпартнёры ўжо зрабілі. Цяпер для іх настаў час усведамлення і ацэнкі наступстваў. Словы пра энергетычны і харчовы крызісы ўжо гучаць з усіх трыбун. Не трэба быць празорліўцам, каб дапусціць: хутка ў асобных краінах да гэтых двух крызісаў можа дадацца і трэці - палітычны. Сімптомы ў наяўнасці".

"Неабходна што б там ні было аздаравіць крывяносную сістэму нашага саюза. Я гавару пра фінансы. Ужо ўсім зразумела, эпоха дамінавання долара завяршаецца. Будучыня за гандлёвымі блокамі, разлікі ў якіх будуць ажыццяўляцца ў нацыянальных валютах".

"Мы ўпершыню ў гісторыі вырабілі хлябоў, збожжа больш за тону на кожнага чалавека. Гэта поспех, якога, я ўпэўнены, не дасягнулі нават буйнейшыя дзяржавы нашай планеты. Мы зрабілі гэты крок. І мы павінны, абавязаны ўтрымацца на гэтым узроўні".

"Свет знаходзіцца за крок ад глабальнай харчовай катастрофы. Па розных прычынах. Не толькі па кліматычных і геаграфічных. Ёсць краіны, якія ў свой час адмовіліся ад уласнай аграрнай вытворчасці, ператварыўшыся ў рынкі збыту імпартнай прадукцыі. У вачах заходніх куратараў цяпер яны выглядаюць больш дэмакратычна, чым мы з вамі".

"Я вам яшчэ раз нагадаю, чаму з майго боку ідзе такі націск і патрабаванне. Скажу коратка: не хочаце ваяваць са зброяй - змагайцеся ў полі, на заводзе і на фабрыцы. Наша вайна праходзіць не праз Украіну, а праз эканоміку, праз нас".

"Нават ва ўмовах беспрэцэдэнтнага санкцыйнага націску Беларусь паспяхова развіваецца. Асабліва гэта датычыцца традыцыйных для нас галін прамысловасці і сельскай гаспадаркі. Мы змаглі пераарыентаваць экспарт, займаемся імпартазамяшчэннем, павялічылі пастаўкі ў Расію, Кітай і іншыя краіны".

"Нам прадракалі крах, гібель і гэтак далей. Але жыццё разнастайнае: мы некаму патрэбны, нам нехта патрэбны. І мы знайшлі тых партнёраў, якія з намі паспяхова працуюць, з якімі мы працуем і развіваем нашу эканоміку".

"Маё глыбокае перакананне: хлеб, мяса, малако, агародніна і, зразумела, садавіна, якая расце ў нашым клімаце, на стале максімальна павінны быць айчыннай вытворчасці. Гэта значыць сваё, беларускае і яшчэ раз сваё".

"Нам ні ў якім разе нельга скідваць з рахункаў рынак Еўрсаюза. Гэта наш бліжэйшы сусед. З імі трэба працаваць. Шаленства палітыкаў ужо адыходзіць на задні план. Бізнес ёсць бізнес".

"Вельмі сур'ёзная абстаноўка, вельмі сур'ёзная сітуацыя. Накормлены, напоены, апрануты, як у народзе кажуць, усё пакуль ёсць. Але гэта рухне ў адно імгненне, калі мы расслабімся. Таму эканоміка - пытанне нумар адзін. Будзе эканоміка - усё ў нас атрымаецца".

"Попыт на нашу прадукцыя вялізны. Гэта час магчымасцей, і толькі тыя выйдуць з крызісу памацнелымі, хто будзе бегчы. Пойдзем пяшком - нас дагоняць і раздавяць, затопчуць".

"Эканоміка - гэта аснова ўсяго. А яна будзе тады, калі мы будзем працаваць. У нас усё ёсць для таго, каб працаваць. Толькі няма дысцыпліны і адказнасці. У некаторых, не ва ўсіх".

"Трэба прадаваць беларускае. Усе хочуць добрую зарплату, а добрая зарплата - калі рэалізуецца тавар. Унутраны рынак аддалі невядома каму і сядзім рукі склаўшы. Не было б шчасця, ды няшчасце дапамагло. Гэта падштурхне нас да таго, што мы пачнём нарэшце прадаваць беларускае як належыць, у поўным аб'ёме".

"Для сельскай гаспадаркі настаў залаты век. Колькі ён працягнецца, ніхто не ведае. Але я перакананы, што гэты і наступны гады будуць нашымі - тыя, хто займаецца сельскагаспадарчай вытворчасцю і вырабляе прадукты харчавання".

"Імпартазамяшчэнне - гэта шанц. З аднаго боку, шанц. З іншага боку, цяжкая праца".

"Палітычны націск і гандлёвыя войны перараслі ў гібрыднае процістаянне. Нам штодзень даводзіцца змагацца за суверэнітэт і бяспеку краіны. І паралельна нарошчваць кампетэнцыі. Разлічваць у поўнай меры мы можам толькі на сябе і дружалюбныя краіны, такія як Расія".

"Нават нашы вучоныя, перадавыя практыкі, пераканаліся ў тым, што так званая рыначная свабода - гэта пусты гук. Ніякай свабоды рыначнай і ніякага рынку няма. Усе пашыраюць свае інтарэсы, абараняюць свае інтарэсы, наколькі гэта магчыма".

"Беларусам пара пачаць ужо крыху варушыцца і думаць пра сябе, зарабляць для сябе. Магчымасцей дастаткова. Асабліва цяпер, у санкцыйны перыяд, калі Расію, часткова нас некаторыя заходнія кампаніі пакідаюць. Трэба гэта месца займаць".

"Прыярытэт — стварэнне трывалай, канкурэнтаздольнай эканомікі. Эканомікі заўтрашняга дня. Менавіта яна з'яўляецца асновай нашага суверэнітэту. У сувязі з гэтым наперадзе каласальная работа. Але рабіць яе мы будзем ужо не з нуля. За чвэрць стагоддзя незалежнасці вырашаны многія няпростыя праблемы. Патэнцыял, які мы маем, дазваляе краіне дэманстраваць жыццеўстойлівасць нават у самыя неспрыяльныя перыяды".

"Галоўная мэта развіцця нацыянальнай эканомікі — новая лепшая якасць жыцця беларускіх грамадзян. У гэтым найвышэйшы сэнс дзяржаўнай палітыкі. Якасць жыцця трэба мераць не толькі рублямі, доларамі або еўра, але і агульным станам камфорту чалавека на рабоце, у сям'і, у адносінах з іншымі людзьмі. Бо шчасце народа — гэта больш, чым памер валавога нацыянальнага прадукту".

"Самае страшнае, за што мы павінны "баяцца", — гэта эканоміка. Іншых праблем няма ў нашым грамадстве. Усё астатняе мы трымаем строга на кантролі. Эканоміка перш за ўсё!"

"Заработная плата павінна быць зароблена! Яе рост цалкам залежыць ад нас. Калі зможам мадэрнізаваць прадпрыемствы і павысіць прадукцыйнасць працы, выгадна прадаць прадукцыю, то наша праца будзе аплачана ў большых памерах".

"Нас нярэдка папракаюць у павольным развіцці рэформ. Па праўдзе кажучы, я негатыўна стаўлюся да гэтага тэрміну, аддаючы перавагу тэрміну "трансфармацыя", або "ўдасканаленне", нашай эканомікі. Перакананы, што правы чалавека, дэмакратыя, рынак не павінны ператварацца ў чарговую жорсткую дактрыну, якая ламае жыцці і лёсы дзясяткаў і соцень мільёнаў людзей. Рэформы дзеля рэформ нам не патрэбны".

"Мы павінны сур'ёзна падумаць аб тым, як зрабіць нашу краіну прывабнай для багатых людзей з усяго свету. Што мы гатовы прапанаваць? Стабільныя, камфортныя, прадказальныя ўмовы вядзення бізнесу — гэта павінна быць нацыянальным брэндам. Дружалюбнасць — абавязковы прынцып работы для ўсіх".

"Мы гаворым аб тым, што Беларусь неабходна зрабіць ІТ-краінай. Тут трэба вырабляць прадукт, каб Беларусь стала адным з сусветных ІТ-цэнтраў. І гэта можна зрабіць".

"Эканоміка ведаў, а таксама прафесіяналы, якія шчыра любяць сваю радзіму, забяспечваюць канкурэнтаздольнасць краіны".

"Развітая сельская гаспадарка — гэта краевугольны камень нашай незалежнасці. Мы забяспечваем уласную харчовую бяспеку і адначасова вырабляем такі экспартны прадукт, які будзе заўсёды запатрабаваны чалавецтвам. Таму што попыт на аўтамабілі або тэлевізары можа то ўзрастаць, то падаць, і без іх у цяжкія часы абыходзіліся, а ежа патрэбна чалавеку кожны дзень. Попыт на якасныя прадукты харчавання, як і на адзенне і жыллё, будзе вечным".

"Галоўнае — стратэгічна мы павінны рабіць сваю эканоміку так, каб яна была максімальна прывязана да мясцовай сыравіны".

"Мы вельмі зацікаўлены ў развіцці прадпрымальніцтва, павелічэнні долі прыватнай уласнасці ў эканоміцы. Мы ніколі не проціпастаўлялі дзяржаўную і прыватную формы ўласнасці. Якая б ні была форма ўласнасці, галоўнае, каб яна эфектыўна працавала на карысць грамадства".

"Нам патрэбны такая прыватызацыя і такія інвестары, якія забяспечаць расшырэнне таварных рынкаў, стварэнне новых вытворчасцей і тэхналогій, а галоўнае — дадуць добрую зарплату работнікам. А не тыя, пры якіх працоўны калектыў застаецца з мізэрнай зарплатай, а ўсе грошы забірае кучка акцыянераў".

"Мы павінны разглядаць прыватную ўласнасць яшчэ і як адну з асноў фарміравання патрыятызму нашых людзей. Бо калі ў чалавека ёсць уласная справа, дом, зямля, гэта дае яму магчымасць адчуць сябе гаспадаром свайго лёсу і краіны".

"Татальная залежнасць ад знешніх рынкаў — гэта пагроза эканоміцы і суверэнітэту краіны. Таму развіццё ўнутранага рынку, будаўніцтва эканомікі паслуг павінна стаць стрыжнем нашай новай эканамічнай палітыкі".

"Нельга забываць, што на знешніх рынках вельмі жорсткая канкурэнцыя, сапраўдныя гандлёвыя войны і змаганне за кожную таварную пазіцыю з прымяненнем шырокага арсенала сродкаў — ад загараджальных мытных бар'ераў, праз цэнавыя манеўры, да прымянення зброі. Таму і нам трэба быць у поўным узбраенні. Поспех гарантаваны толькі пры ўмове павышэння якасці пастаўляемай прадукцыі, зніжэння яе сабекошту, забеспячэння паўнацэннага прад- і пасляпрадажнага абслугоўвання на ўзроўні лепшых сусветных практык".